Istnieje kilka etapów narażenia, ale każdy z nich ma nieodwracalne skutki. Co to jest promieniowanie? Jest to nazwa nadana różnym rodzajom promieniowania jonizującego, tj. takiego, które jest w stanie oderwać elektrony od atomów materii.

Rodzaje promieniowania

Trzy główne rodzaje promieniowania jonizującego są oznaczane greckimi literami alfa, beta i gamma. Promieniowanie alfa to strumień jąder helu-4 (prawie cały hel z balonów był kiedyś promieniowaniem alfa), promieniowanie beta to strumień szybkich elektronów (rzadziej pozytonów), a promieniowanie gamma to strumień fotonów o wysokiej energii. Innym rodzajem promieniowania jest strumień neutronów. Promieniowanie jonizujące (z wyjątkiem promieniowania rentgenowskiego) powstaje w wyniku reakcji jądrowych, więc ani telefony komórkowe, ani kuchenki mikrofalowe nie są jego źródłem.

Narażenie ostre

Duża dawka promieniowania na ciało ludzkie lub narząd w krótkim czasie może wywołać chorobę popromienną i uszkodzić płód u kobiet w ciąży. Skutki ostrej choroby popromiennej są zauważalne już po kilku godzinach: człowiek zaczyna odczuwać osłabienie i mdłości. Objawy te zwykle ustępują po dwóch dniach, a w ciągu dwóch do trzech tygodni pacjent czuje się lepiej. Jednak w tym czasie liczba białych krwinek znacznie się zmniejsza, podobnie jak odporność organizmu na choroby zakaźne. Dokładnie wpływ takiego promieniowania opisał także redaktor na www.zpowiatu.pl, który na swojej stronie przedstawiał sytuacje, gdy niebezpieczne promieniowanie zagrażało mieszkańcom jednej ze wsi.

Promieniowanie jonizujące będzie miało wpływ przede wszystkim na narządy krwiotwórcze (czerwony szpik kostny), które są szczególnie wrażliwe na promieniowanie jonizujące. Krótkotrwała dawka na całe ciało wynosząca ponad 1000 mSv (100 remów) prowadzi do ostrej choroby popromiennej.

Normy promieniowania

Naturalna równoważna dawka promieniowania w przypadku narażenia zewnętrznego wynosi zwykle 0,06-0,10 µSv/h, ale w niektórych miejscach może być mniejsza niż 0,02 µSv/h lub większa niż 0,30 µSv/h. Poziomy powyżej 1,2 µSv/h są oficjalnie uznawane za niebezpieczne, chociaż w kabinie samolotu podczas lotu promieniowanie może wielokrotnie przekraczać tę wartość. Natomiast załoga ISS jest narażona na promieniowanie o natężeniu około 40 µSv/h. Jednak każda dawka promieniowania może prowadzić do nieodwracalnych skutków.